Όλες αυτές οι κραυγές περί συνταγματικότητας και δημοκρατίας και τήρησης των όρων κλπ από όλους τους κραυγάζοντες, μου φαίνονται τόσο υποκριτικές, που μοιάζουν με κακό έργο, με πρωταγωνιστές ατάλαντους ηθοποιοιούς, σε ένα θέατρο που έτσι κι αλλιώς είναι Γ κατηγορίας και ερειπωμένο.
Ο ντε λα μαγκέν ισχυρίζεται ότι είναι αντισυγματικό να μην συγκληθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Χέστηκε η φοράδα στ ' αλώνι. Εκτός από το ότι δεν βρέθηκε και κανένας σοβαρός συνταγματολόγος να υποστηρίξει αυτήν την άποψη, ακόμα και ο αδαής καταλαβαίνει ότι το όλο θέμα της σύγκλησης ή όχι του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια του ΠτΔ. Θα μπορούσε και να το συγκαλέσει, με μοναδικό θέμα βέβαια την πιθανότητα συγκρότησης κυβέρνησης από αυτήν την βουλή, αλλά φρονίμως ποιών, το θεωρεί άσκοπο εφ' όσον ούτως ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΟΤΑΜΙ, οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ έχουν καθαρά δηλώσει ότι κυβέρνηση δεν γίνεται. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή ο ΠτΔ; να τους καλέσει για ουζάκι;
Επίσης πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι αντισυνταγματικό και κατάλυση της δημοκρατίας να γίνουν οι εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη. Ενώ αν γίνουν στις 27 Σεπτέμβρη είναι και συνταγματικό και αποθέωση της δημοκρατίας. Το επιχείρημα καταρρίπτεται ακριβώς με την διατύπωσή του. Είναι τόσο απίθανα γελοίο το επιχείρημα ότι θέλουμε πιό μεγάλη προεκλογική περίοδο για να ενημερωθεί ο λαός, που δεν αντέχει σε κριτική. Λες και δεν είμαστε όλοι γνωστοί μεταξύ μας τόσα χρόνια και δεν έχουμε νοιώσει την πολιτική του ενός και του άλλου στο πετσί μας, που χρειαζόμαστε και συστάσεις. και μάλιστα το επιχείρημα γίνεται ακόμα πιό γελοίο, όταν διατυπώνεται από αυτούς που θεωρούν ότι οι εκλογές κάνουν κακό στην οικονομία! Άρα και η πιό παρατεταμένη προεκλογική περίοδος κάνει μεγαλύτερο κακό.
Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι η περιφορά της εντολής για σχηματισμό κυβέρνησης από τους ντε λα μαγκέν και Λαφαζάνη. Όχι ότι δεν είχαν το δικαίωμα. Φυσικά και το είχαν. Το θέμα είναι ότι πρέπει να ξέρεις και τι να την κάνεις την εντολή. Ο μεν την χρησιμοποίησε για να πει ένα-δυό αστειάκια παραπάνω στα ΜΜΕ και ο δε για να...δεν ξέρω..γιατί ακριβώς; για να κερδίσει τα 5 λεπτά δημοσιότητας που ανήκουν σε όλους μας; Όταν κράτησε την εντολή για 3 ημέρες ο Τσίπρας, πριν τις προηγούμενες εκλογές, ήταν ένα πολιτικό γεγονός. Τώρα τι ήταν; πως ακριβώς επαναλαμβάνεται η ιστορία; σαν κωμωδία; Πρέπει να έχεις και το ανάλογο πολιτικό βάρος για να παίρνεις τέτοιες πρωτοβουλίες Παναγιώτη. Αλλοιώς, το κακοπαιγμένο έργο που λέγαμε στην αρχή, ειδικεύεται σε κακόγουστη επιθεώρηση περιοδεύοντος θιάσου.
Αλλά ο κ. Λαφαζάνης θυμήθηκε και το μπόνους των 50 εδρών, που δεν το κατάργησε, λέει, ο ΣΥΡΙΖΑ αν και το είχε υποσχεθεί. Κι εσύ που ήσουν Παναγιώτη; Τώρα που οδεύεις για ιδιοκτήτης γκρουπούσκουλου το θυμήθηκες; Όσο ήσουν υπουργός, δεν ακούσαμε καμιά αναφορά σου στο μπόνους.
Μα και η Ζωή μίλησε για «ακραία εκδήλωση βίας κατά του Συντάγματος», καλώντας σε υπεράσπιση των ιστορικών αγώνων που δόθηκαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σαράντα ένα χρόνια κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Όργια αντισυνταγματικότητας. Βίας και τρομοκρατίας. Νεκροί σε διαδηλώσεις. Χτύπημα κάθε απεργίας και επιστρατεύσεις. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όμως χτυπιούνται σήμερα, γιατί ο Τσίπρας αποφάσισε να προσφύγει σε εκλογές, μια και δεκάδες βουλευτές από το κόμμα του αποχώρησαν από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Επομένως, αφού πάμε σε εκλογές θα διακόψει και τις εργασίες της η παρούσα βουλή. Οι επιτροπές δεν θα ολοκληρώσουν το έργο τους. Και τι θα κάνει η Κωνσταντοπούλου χωρίς αυτές; Που θα προεδρεύει; ααα... θα φτιάξει ένα κόμμα, δικό της, νάναι πρόεδρος. Λυπάμαι τα μέλη του στις συνεδριάσεις...
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας με απογοήτευσε. Όχι γιατί υπέγραψε το μνημόνιο. Εκεί μάλλον, σαν Τσίπρας, δεν είχε άλλη επιλογή. Για την άλλη επιλογή, αυτήν της πραγματικά ανεξάρτητης Ελλάδας, που θα προχωρούσε σε δρόμους μοναχικούς, θα χρειάζονταν ανθρώπους σοβαρούς, με διάθεση για πολλή δουλειά, σοβαρή προετοιμασία, ενημέρωση του λαού και συγκατάθεσή του. Πράγματα που φάνηκε καθαρά ότι δεν τα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό με απογοήτευσε ο Τσίπρας. Όχι γιατί τελικά υπέγραψε το μνημόνιο, αλλά γιατί δεν είχε προετοιμαστεί και δεν έκανε τίποτα σχεδόν άλλο εκτός αυτού. Έστω και αυτούς τους πρώτους 7 δύσκολους από κάθε άποψη μήνες. Δεν υπάρχει όμως και κανένας άλλος. Κανένας άλλος, που έστω και στοιχειωδώς να υπάρχει πιθανότητα, να ασχοληθεί σοβαρά με τα σοβαρά θέματα, να αλλάξει την Ελλάδα προς το καλύτερο, να μας δώσει λίγη έστω από την χαμένη μας αξιοπρέπεια και να βάλει τον τόπο σε μια πορεία αναστροφής.
Αν βέβαια, κάποιοι ανάμεσά μας, περιμένουν από τον Τσίπρα, να εγκαθιδρύσει την σοσιαλιστική δημοκρατία της Ελλάδας ή αν το περίμεναν μέχρι πρόσφατα, το πρόβλημα μάλλον δεν είναι του Τσίπρα, αλλά δικό τους.
